angielskie impresje przedświąteczne

czyli ... nie wiem, to się wypowiem :)

Dzisiejszy wpis będzie trochę na przekór.
Już, już się szykowałam, żeby napisać coś na przykład o recyclingu, albo o życiu na zasiłkach, bo wszyscy tak o tych świętach i świętach, ale niech tam!
Zamiast wymyślnych życzeń, zamiast zdjęć mojej choinki (hmmm, z tym miałabym trudności :)), zamiast encyklopedycznego opisu angielskich świąt będzie więc trochę o moich WRAŻENIACH i WYOBRAŻENIACH dotyczących wyspiarskiego Christmas.

Nigdy bowiem nie obchodziłam tradycyjnego angielskiego tzw. Bożego Narodzenia, a Anglików (uwierzcie lub nie) znam, jak na lekarstwo, co zasługuje na oddzielny wpis i nie dam się tym razem wciągnąć w dygresje :)

Zachęcona jednak ciekawą serią świątecznych opisów prezentowanych przez Klub Polek na obczyźnie, postanowiłam dorzucić swoje trzy grosze.
Trzy grosze laika i dyletanta, albo jak kto woli bardzo postronnego obserwatora lokalnej rzeczywistości, któremu Traditional English Christmas długo kojarzyło się ze scenkami z przesłodzonych świątecznych kartek od ciotki Emilii 'z wielkiego świata', rozświetlających raz do roku szarą, komunistyczną rzeczywistość.

A tymczasem angielskie święta ...

Pierwsze wzmianki o świątecznym szaleństwie mają miejsce ... we wrześniu!
Nie, nie żartuję.
Też za pierwszym razem przecierałam oczy ze zdumienia, gdy pędząc do Marks&Spencer by dokupić ostatnie brakujące elementy szkolnego umundurowania moich pociech, natknęłam się na nieśmiałą wystawkę kartek świątecznych.
Falstart jest zamierzony i nie przeszkadza równolegle rozprzestrzeniać się akcesoriom halloweenowym.
Ci bardziej zorganizowani i nielubiący dzikich tłumów mogą już powoli zacząć gromadzić zapasy prezentów.
'Autumn Sale' jest bowiem w pełnej krasie.
Wyprzedaż Jesienna, jest naturalną kontynuacją Wyprzedaży Letniej, która nadchodzi łagodnie po Wyprzedaży Wiosennej, będącej z kolei oczywistym następstwem Wielkiej Wyprzedaży Zimowej.


Jednym słowem cały okrągły rok można polować na okazje :)
 
Świąteczne szaleństwo rozpoczyna się jednak z wyjątkową oprawą.
Sklepy zdobią swoje okna wystawowe z niespotykanym przepychem, a Harrods - jeden z najdroższych i najbardziej snobistycznych domów handlowych rozpoczyna erę zakupową specjalną październikową (!) paradą.

Więcej zdjęć

Wystawy są i tradycyjne i nowoczesne.
Wszystkie jednak hołdują raczej bibelotowatemu gustowi Wyspiarzy, niż minimalizmowi.
Świeczki, świeczuszki, wianki, wianuszki, bombki, bombeczki, czerwone, zielone, złote, srebrne i nieodzownie te z brytyjską flagą 'Union Jack'.

Kolejnym wielkim wydarzeniem przypominającym wszystkim, że halloween'owe dynie i fajerwerki z listopadowego Guy Fawkes Day należy czym prędzej włożyć między wspomnienia, jest odpalenie ulicznych lampek zwane często Christmas Light Festival.

 

 Te najbardziej znane i obfotografowywane pochodzą z londyńskiej ulicy zakupowego szaleństwa czyli Oxford Street

Najpóźniej 1-go grudnia, w dniu zjedzenia pierwszej czekoladki z adwentowego kalendarza, domy Anglików rozbłyskają tysiącem światełek.
Często dyskretnie, z lekkim akcentem nad wejściem, czy na przydomowym świerczku. Czasami również z rozmachem godnym pozazdroszczenia ... nadmiaru gotówki przeznaczonej na opłacenie owych iluminacji :)

Na drzwiach zawisają różnej maści wianuszki, a w domu pojawia się choinka.
Ubieranie drzewka na początku miesiąca ma zapewnić dłuższe cieszenie się świąteczną atmosferą i świadczyć o godnych podziwu zdolnościach organizacyjnych pani domu. Wspomniane tu i ówdzie tradycyjne polskie strojenie choinki w Wigilię wzbudza zdumienie większe niż używanie salonu (świętości każdego porządnego Anglika) jako np. dodatkowej sypialni (jak to mają często we zwyczaju ciułający każdy  grosz emigranci).

 

Zielone akcenty to nie 'pomyłka projektanta', który robił zdjęcia do świątecznego katalogu latem, ale normalna kolorystyka świąteczna w południowej Anglii.
Śnieg o tej porze roku jest tu naprawdę rzadkością (a i wiele roślin jest zimozielonych) i stąd chyba taki sentyment do piosenki 'I'm dreaming of the white Christmas ...' :)

 Jako że nigdy jeszcze nie zdarzyło mi się być w angielskim domu na święta, nie mogę się kategorycznie wypowiadać na temat lokalnych choinek, ale wujek Google mówi, że wyglądają one mniej więcej tak, jak na zdjęciu powyżej :)

Jeśli do 'Festiwalu Światełek' doliczyć do tego jeszcze milion innych świąt takich jak Remembrance Day, muzułmański Id (który mimo, że jest świętem ruchomym często się wciska w przedświąteczny kalendarz), żydowska Hanukkah, hinduskie Divali (skądinąd te dwa ostatnie też są znane świętami świateł), czy cały szereg akcji charytatywnych typu Children in Need, można wysnuć z tego jeden wniosek: Brytyjczycy uwielbiają świętować!

Przyznaję szczerze, że po paru latach doświadczeń już nawet nie czytam większości newsletterwów przynoszonych ze szkoły przez moje dzieci, albowiem gdybym chciała korzystać z przedstawianej oferty, musiałabym niemalże raz w tygodniu kupować jakieś bilety (wspierające organizacje charytatywne, a jakże!), wystawać na zimnie lub deszczu w celu podziwiania światełek czy wymyślać kolejny strój na jakąś szkolną edu-przebierankę.

Wystarczy, że co roku trzeba szykować jakieś przebranie na Nativity Play, czyli przedstawienie świąteczne, w którym występują WSZYSTKIE dzieci.
A to jako pastuszkowie, a to jako aniołki czy inne gwiazdeczki.
Czasami są to klasyczne jasełka, z czytaniem fragmentów z Biblii, choć o takie co raz trudniej. Wiadomo, poprawność polityczna nie pozwala za bardzo obsadzać Muhammada w roli Józefa, czy Aminy w roli Maryi, choć ... z moich obserwacji wynika, że wielu muzułmanów podchodzi do sprawy dużo bardziej zdroworozsądkowo niż niektórzy oficjele.
Idą więc te 'Maryje' pakistańskie, we własnych hidżabach.
Idą Józefowie z Egiptu (czyli w przeciwnym niż oryginalnie kierunku :))).
Idą pastuszkowie z Mongolii, z Ghany i Maroka.
A cherubinki kruczoczarne.
Słodki widok.

Czasami przedstawienie miewa dość dziwaczny scenariusz, jak choćby opowieść  (grana przez moją córkę razu pewnego :)) ... o rosyjskiej babuszce, która tak się zatraciła w ciężkiej pracy, że przegapiła święta i całą sztukę ich szukała.
Albo nawet ciekawe, ale niezbyt miło przeze mnie wspominane wędrówki 'gwijazdecki' po sześciu różnych państwach.

Nie, nie, te bose nogi to nie żadna aluzja do polskiej biedy, czy coś. Wszystkie narody występowały boso. Kazali dzieciom zdjąć buty i tyle. Logiki się proszę nie upatrywać. 

Aczkolwiek czasami może być też bardzo wesoło ... :)

(Znalezione na Youtube - muzyka jej nie przeszkadza. Gdyby to była moja córka, to pewnikiem zajmowała by się głównie ... oglądaniem swojego stroju i poprawianiem włosów :)))

Oprócz przedstawienia wypada także zaliczyć szkolny kiermasz świąteczny czyli Christmas Fair, na którym można z powodzeniem zaopatrzyć się w kolejną siatkę zupełnie zbędnych rzeczy, pocieszając się myślą, że przynajmniej te wszystkie wydane głupawo funty (na wejściówkę, loterię fantową, malowanie twarzy farbkami czy malowidła naręczne z henny, popite litrami grzanego wina i przegryzione świątecznymi babeczkami) pójdą na fundusz komitetu rodzicielskiego i wrócą ze zdwojoną siłą w postaci nowych książek do biblioteki czy rozbudowy sali gimnastycznej.

moim skromnym zdaniem może i wygląda to uroczo, ale raczej ... mało apetycznie :)

 

Na koniec pozostaje nam już tylko wsłuchać się w mocno fałszujące, ale jakże poruszające matczyne serca (i portfele przechodniów - tak, tak, to okazja do kolejnego zbierania datków!) śpiewy szkolnych chórków w centrach handlowych, wyjących ile sił w płucach 'Oh come all ye faithful' czy 'Ding, dong merrily on high'.

A skoro już wyszliśmy na ulicę, to na pewno natkniemy się tam na jeszcze więcej ozdób i świątecznych pierdółek, w które obfitują Christmas Markets, wzorowane chyba na tych najsławniejszych, niemieckich i nieprzypadkowo chyba nazywane bawarskimi (tu najsłynniejszy londyński w Hide Parku).
Zresztą rzeczywiście piwo i kiełbasa z grilla wielkiego jak koło młyńskie uwodzą rozpędzonych świątecznymi zakupami Wyspiarzy.

Czy może być bowiem lepsze miejsce do zaopatrzenia się w ... jeszcze więcej pierdółek?
 

A zakupy idą znacznie lepiej w ... czapce mikołaja, ewentualnie elfa - tych także do wyboru, do koloru. Widoczek przedstawiający grupę starszych pań paradujących w czerwonych szlafmyckach czy nastolatek w zielono-czerwonych czapach z wielkimi elfimi uszami nie powinien nikogo zdziwić.

Czasem zdarzy się jakiś buntownik mimo woli, w czarnej czapce ze słowami dickensowskiego Ebenezera Scroodge'a 'Bah Humbug!'.
Ale to bardziej dla żartu niż z prawdziwej niechęci do 'ducha świąt'.
Takiego zawsze można zabrać do Santa's Grotto, by ... za drobną opłatą zrobił sobie zdjęcie z mikołajem :)

Na pewno nie uda się nam też wymigać od kwestujących na każdym rogu i zakręcie wolontariuszy przeróżnych organizacji charytatywnych, którymi Wielka Brytania stoi.
Ci starszej daty powitają cię uprzejmym uśmiechem, zabrzęczą puszeczką lub wiaderkiem i na nieśmiałą odmowę odpowiedzą jeszcze szerszym uśmiechem i życzeniami wszystkiego, co najlepsze.
Ci z młodszej generacji bywają nieco bardziej nachalni i namolni, co spotyka się ostatnio z co raz większą krytyką (nie tylko ich postawa, ale metody ich szkolenia i stosowanie nie zawsze etycznych zabiegów socjotechnicznych). 

Okazało się, że jak na dyletanta mam jednak trochę obserwacji :)

A zatem jutro (jako że nasze tegoroczne święta również będą bardzo spokojne i jedynie kilkudaniowe :)) postaram się dopisać dalszą część impresji (i odpisać na wszystkie komentarze :))

Ciąg dalszy nastąpi nastąpił :)

poniedziałek, 23 grudnia 2013