W angielskim pierdółkowie

Struktura społeczno-demograficzna Anglii jest zgoła inna niż w Polsce.
 

To się pewnie zmienia, ale w zbiorowej mentalności 'wieś' wciąż kojarzy się w nadwiślańskim kraju źle.
'Wieśniak', 'wieś polska śpiewa i tańczy', 'wioskowy głupek', czy 'wsiowy' strój to epitety wątpliwej jakości. A i powiedzenia typu 'burak', 'wystająca z butów słoma', czy choćby 'przaśna uroda' wyraźnie nawiązują do niezbyt pochlebnego - w oczach wielu - pochodzenia.
 

Nawet jeśli chcielibyśmy odłożyć na bok miejsko-wiejskie uprzedzenia, to chyba nie da się zaprzeczyć, że statystycznie wieś wciąż oznacza gorsze szkoły, mniejsze szanse na zrobienie tzw. kariery, ograniczony dostęp do kultury, ciekawej pracy. Jest synonimem pewnej bezradności, zaściankowości, nieudolności i biedy (ekhm, nooooo tu to już rzeczywiście możnaby polemizować ;))
Wieś jest miejscem, z którego się ucieka.

Owszem, od czasu do czasu ktoś gdzieś napisze jakiś 'Dom nad Rozlewiskiem' i zarazi ¾ czytelniczek marzeniami o słodkim pensjonaciku na odludziu (A co?! Myślicie, że mi się nie zamarzył? Nawet już nazwę miałam wymyśloną :)).
Albo w tych i owych kręgach pojawi się moda na domek na Mazurach, chatę w Bieszczadach czy bacówkę na Gubałówce.
To jednak wciąż nieznaczny promil społeczeństwa i moim skromnym zdaniem mający tyle wspólnego z 'życiem na wsi', co ja z miłością do kotów.

W Anglii natomiast sprawa ma się zgoła inaczej (co - nie omieszkam nadmienić - wywnioskowałam raczej na podstawie moich własnych  dwuletnich obserwacji w miasteczkowo-wiejskich rejonach, niż dzięki dogłębnym studiom socjologiczno-etnograficznym; uprasza się zatem o nietraktowanie mnie jako wiarygodnego źródła informacji :)).

Otóż na angielskich wsiach mieszkają oczywiście typowi farmerzy, aczkolwiek słowo 'wieś' jest tu mocno przesadzone, jako że często jest to samotny dom wśród szczerych pól dom, a wokół niego długo, długo nic poza łanami pszenicy lub rzędami elsanty.

Poza farmerami na sielskich odludziach, szczególnie tych z dobrym dojazdem do metropolii, mieszka ... bogatsza część angielskiego społeczeństwa.Tutaj wyprowadzka do 'countryside' to społeczna nobilitacja, a zamieszkanie w tzw. 'barn convertion' czyli stodole przerobionej na dom lub w domku z epoki, z drzwiami dla krasnali, dachem krytym słomą i oknami na poziomie kolan jest szczytem marzeń niejednego snoba miłośnika tradycji.
Przyczyna jest prosta - żeby móc POZWOLIĆ sobie na mieszkanie na wsi, trzeba mieć grube pieniądze i pracę, którą można wykonywać z domu lub na tyle dobrze płatną, by po odjęciu kosztów dojazdu do większego miasta została jeszcze spora sumka na wystawne wiejskie życie.

Wystawne wiejskie życie to wielohektarowy ogród (najlepiej z dochodzącym ogrodnikiem), to psy, koty i konie, to herbatki charytatywne, to dinner parties, golf, polowania, to zmienianie wystroju wnętrz co parę lat, to ciągłe dopieszczanie duszy i ciała.
To pudełeczka, ściereczki, bibelociki, rameczki, dzbanuszki, świeczuszki i inne duperszwance.

Skąd to wiem?

 

Odwiedzam czasami moje lokalne 'pierdółkowo'.

Angielskie Pierdółkowo to nie jakiśtam Spółdzielczy Dom Handlowy czy inny sklep wielobranżowy.

To miejsce, do którego się jedzie parędziesiąt mil swoim Jaguarem* (a salon Jaguara czy Volvo w jakiejś wytwornej wioseczce, to widok nierzadki) i  kupuje się zapasy mydła i powidła na najbliższy miesiąc, płacąc kartą American Express Platinum (pamiętawszy o uprzednim zeskanowaniu karty lojalnościowej).

To miejsce, gdzie eleganckie angielskie 'wieśniaczki' w stylowych kaloszach (hunter wellies), pikowanych bezrękawnikach i wyfryzowanych włosach wybierają ozdoby choinkowe z najnowszej kolekcji i zerkają z umiejętnie skrywanym zdziwieniem na dziwną kobiecinę ze smartfonem, obfotografującą wszystko z zapałem japońskiego turysty (choć niestety zdjęciom japońskiego sznytu brak).

To miejsce, na które takie miastowe ćwoki jak ja natrafiają przez czysty przypadek i gdzie spędzają ponad dwie godziny, chodząc w kółko z rozdziawioną paszczą i zastanawiając się, kto do jasnej Angielki Anielki to wszystko kupuje (terroryzując jednocześnie rodzinę, że 'tylko jeszcze parę zdjęć, nooo, i pozwolę wam kupić sobie po lizaku').

To miejsce, gdzie wszystko krzyczy do ciebie: Kuuuuup Mnie! Wyyyyybierz Mnie! Muuuusisz mnie mieć!

A zatem ... co byście wybrali?

Fajansowy komplecik obiadowy (również w wersji świątecznej - z ostrokrzewem), pastelowy zestaw do 'five o'clock tea' (z nieodzownym, trzypoziomowym stojakiem na cupcakes) lub kolejny kubeczek?

Ramka? Borsuk? Reniferek? Kryształowy wazon?

Lawendowy krem do rąk? Świeczkę o zapachu mandarynek? Olejek zapachowy do perfumowania pokoju z marokańskiej róży albo drewnianą kaczkę?

Kartki świąteczne? Książkę kucharską? Podręcznik 'Jak zachować spokój po 80-ce'? Ściereczki z wyszywaną jemiołą?

Sztuczne kwiaty? Wiklinowy renifer? Śnieżne jelonki czy orchidee?

Spersonalizowane skarbonki, torebeczki, breloczki? Albo miliardową metalową puszkę z herbatnikami?

Christmasowe lampki? Halogenowe sowy? Mini fontannę do salonu, czy jeża-wycieraczkę?

Chutney? Herbatę? Różowy makaron? Krakersy? Więcej herbatników?

Więcej herbatników? Dżem? Ozdoby z suszonych skórek pomarańczy? Czekoladowe drzewka? Więcej herbatników?

Eeeee, nie! Koniec z tymi słodyczami! Proponuję sery i pickle.

 A teraz pora wybrać stylizację choinki: czerwona, piernikowa, złota, srebrna?
Jakakolwiek wersja Wam przypadnie do gustu - możecie być pewni, że w Pierdółkowie znajdziecie ozdoby w wymarzonej kolorystyce i stylistyce.

I jeszcze wianuszek na drzwi, prezencik dla dziecka (jak nie macie na stanie, to się nie przejmujcie; dzieci znajomych mogą przerobić każdą ilość prezenów), christmas crackers (czyli takie wielkie cukierasy, które się przerywa, po to, by w śródku znaleźć jeszcze wiecej zbędnych duperelków).
No i oczywiście - jak mogliśmy zapomnieć - pokrowiec na imbryczek.
I więcej metalowych puszek na herbatniki!

Ach! Ale skoro już tu jesteśmy, to dlaczego by nie zajrzeć - choć na małą chwieczkę na zewnątrz, do centrum ogrodniczego. Wszak angielska pogoda jest łaskawa dla roślin nawet parę tygodni przed świętami.
Zawsze można więc oko nacieszyć ...

Podkładka do klęcznia z wzorem Union Jack zawsze miła sercu.
A dla tego pana pogrzebacz i stojak na drewno.
A dla dziewczynki w zielonym płaszczyku Zestaw Młodego Ogrodnika.
Pani po lewej wybiera zaś ... ** (Uwaga! zagadka na końcu wpisu!)

I już gonimy resztką sił.
A tu jeszcze doniczki, gliniana menażeria, stojaki na bluszcze, grecka bogini, a nawet srebrny Budda!

A cukierki? A ubrania do spacerów po wiejskich bezdrożach? A sadzonki kwiatów wiosennych, zestaw do aromatoterapii, notesy,  kieliszki, ramki na zdjęcia?

Moje dzieci już więcej nie zdzierżyły.
Co więcej. Nie zdzierżył też smartfon, który się zapchał taką atomową dawką pikseli.

Kto nie dostał oczopląsu - ręka do góry!

My ostatecznie zdecydowaliśmy się na pudełko maślanych herbatników (eh, ten double-decker ma jednak w sobie jakąś magię), ...

... szydełkowe bombki 'cup cake' oraz ...

Z całego morza słodyczy moje dzieci wybrały (instynktownie?) galaretki owocowe w cukrze ... Made in Poland! Przysmak naszego dzieciństwa :)

A zatem, Panie i Panowie, wyznawcy Świętego Konsumpcjonizmu i skromni 'Apacze' ('Czy Pani szuka czegoś konkretnego?' 'Aaaaa, pacze tylko!'), mieszkańcy miast i wsi obojga narodów, w Pierdółkowie czy Gieesie sezon świątecznego szaleństwa zakupowego uważam oficjalnie za otwarty!



______________________________________________
*No, żeby  nie było, to ja przyjechałam Toyotą i to tylko po doniczki i zapłaciłam Visą Debit (bez karty lojalnościowej :))

** Czy ktoś ma pomysł, co to właściwie jest?
    Kto zgadnie?
    (Rezydentów Królestwa uprasza się o wstrzymanie się od głosu).

Ps. Zbliżenie na sztuczne kwiaty (w odpowiedzi na komentarz Mukli)

niedziela, 1 grudnia 2013