Dużo nas, dużo nas do pieczenia chleba

"Mamo, dlaczego większość ludziów w Anglii to Polacy?" rozśmieszyło mnie dziś z rana moje najmłodsze, po tym, jak po raz kolejny wiózł nas polski kierowca.

I fakt, jest nas tu sporo.

Poprawni politycznie Brytyjczycy słowa oficjalnie nie pisną, ale w metrze takie szepty można podsłuchać: "Soooo, do you want to buy a house in Ealing? Are you mad? Ealing is f*cking Polish!".

I nie wyglądali mi oni na czytających Daily Mail (brukowca o mocnych sympatiach nacjonalistycznych) przedstawicieli klasy pracującej, święcie wierzących, że Polacy w UK nic innego nie robią, tylko jedzą królewskie łabędzie i żyją z zasiłków.

Jednakże rzeczywiście jest, że jest nas tu dużo.
Wszędzie, na każdym stanowisku, w każdej niemalże miejscowości, w wielu szkołach, w środkach transportu to już norma.
 
Codziennie mimowolnie wsłuchuję się w "dialogi na cztery nogi", najczęściej niestety ostro zakrapiane łaciną. W wykonaniu męskim dominuje tematyka roboty / braku roboty / braku kasy za robotę / nieopłacalności roboty.
W żeńskim - głownie dzieci i kasa.

Aczolwiek ostatnio słyszałam jak jeden osobnik doradzał drugiemu jak budować głębokie relacje z dziewczyną ("A wy jakieś uczucia macie? Bo wiesz, ona musi za tobą tęsknić") - więc jakaś miła odmiana była ;).

Oglądałam kiedyś program o mieście Crewe, w którym w jednej szkole (a szkoły w UK mają góra 3 klasy równoległe, najczęściej jednak tylko 2, wiec szkoły są małe) było aż pięćdziesięciu polskich uczniów, wielu z nich z zerowym angielskim.

I tak się zastanawiam, czy jakby do jakiejś polskiej szkoły dokoptowało np. 50 Chińczyków, jaka byłaby reakcja.

A teraz muszę kończyć, bo ... zabieram się za szycie. O czym będzie po południu ;)

Ps. Tego filmu o Crewe nie mogę namierzyć, ale ten też jest pokazuje sporo problemów z nagłym napływem Polaków i innych emirantów ze wschodniej Europy.

piątek, 10 czerwca 2011