Rozkraczona

Wczasy.

Pokój z widokiem.
Widok na pana koszącego trawę z namaszczeniem godnym lepszej sprawy.
Jak nie kosi, to przycina, jak nie przycina, to pieści azalie, jak nie azalie, to rododendrony.
Albo rozkłada parasol nad oklapłymi hortensjami.

W tle panowie rybacy rzucają złotymi myślami niczym Kapuściński w "Lapidariach".
A echo niesie je po kanałku, wprost pod moje okna.

A do tego duszne, wiszące powietrze i rozleniwienie niczym w Wilku, tylko Kazi, Julci, Joli i innych panien brak.

I ten sam pan KaOwiec 'rozrywa' towarzystwo.
Tak samo od niepamiętnych lat.
Na tych samych wczasach.
W tym samym miejscu.
Co roku ...

Ręka do góry, kto by tak chciał?
Yhy, tak właśnie myślałam. O tam, taaaam z tyłu ktoś się nieśmiało zgłasza :)

A ja tak właśnie mam!

Wakacje u rodziny. Mus każdego emigranta.

Wiem, wiem.
To tylko chwilowy kryzys.
To ta piekielna pogoda.
To komary i niemożność wyspania się w piekarniku rozświetlonym promieniami słońca już od czwartej nad ranem.
To zapuchnięte oczy i wpierniczające rozżalenie, że ja tu przecież miałam odpoczywać, a tymczasem wyprutam gorzej, niż po całym dniu jeżdżenia po Londynie.

I to absurdalne poczucie deja vu.
Bo przecież przed chwilą stałam jeszcze na dworcu i robiłam ostatnie zdjęcia 'na pożegnanie', przed chwilą rozmawiałam słuchałam tyrad wujka, który się na mnie wyżywał mentorsko, zamiast mnie zawieść w jasną cholerę na lotnisko.
Jeszcze cmok-cmok i tato macha mi łapką na odjezdne.

A tu już znów widzę jego uniesioną rękę.
Leci przez tłum i daje znaki, że jest, że przybył nas odebrać, że rozpoczęły się kolejne wakacje.
A gdzie mi się do jasnej anielki podział rok?

Warszawa Zachodnia, Łódź Fabryczna, najgorsza linia świata Ryanair i Londyn Luton. Czasami Chopin. Ostatnio Modlin.
Zapyziałe dworce.
Będąc egzaltowaną nastolatką miałam fazę na (czyt. katowałam milion razy na dzień) piosenkę Kofty "Rozmyślania na dworcu".
Nie przypuszczałam jednak, że echa mojej miłości do poezji śpiewanej będą mi kiedyś ponuro chichotać w ucho.

Suma powrotów i pożegnań 
Daje w efekcie zero 
Niektórym życie jak pociąg 
Niektórym życie jak peron 
Wsiadają, wysiadają 
W bufetach piwem się raczą 
Przyjeżdżają, odjeżdżają 
Płaczą 

Gubią się, odnajdują 
Walizy taszczą 
Zjadani, wypluwani 
Dworców studrzwiową paszczą 

Nie wiem, co mnie w tym roku napadło, ale mam jakiś rozdźwięk.
Z niczym nieuzasadnioną wzmożonością dotarło do mnie poczucie 'rozkraczenia', czyli bolączka każdego emigranta.

Jedną nogą tu, drugą tam.
Każde wakacje to załatwianie milionów spraw.
To cyrk objazdowy, z przewidywalnym programem, który może wciąż bawić za czwartym, piątym razem. Ale nie za piętnastym.
To powrót do domu, który już domem właściwie nie jest ...
I żeby nie było - bardzo lubię swoją rodzinkę, ale tęsknię za wakacjami z samą sobą (ostatecznie mogę do swojej intymności dopuścić męża, no EWENTUALNIE :)) dzieci; z innymi chciałabym się spotykać na gruncie nieurlopowym).

A może to tylko jakaś chwilowa burmucha.

Albo może to ta koleżanka (której nie widziałam lat dwadzieścia, i na którą wpadłam przez przypadek) zagajająca uroczo: "Przytyło ci się, co?"

Tak, to chyba ona.
To ona uświadomiła mi, że jednak wolę już to bezpłciowe angielskie 'hałarju' od 'scerego do bólu' polskiego walenia w oczy, co ślina na język przyniesie.
I to mnie rozstraja ...

środa, 8 sierpnia 2011

 

nemuri_neko

2012/08/08 10:02:55

Weto! Jako przedstawicielka emigracji muszę głośno i wyraźnie zaprotestować.

Wakacje u rodziny. Mus każdego emigranta.

Nie. Szkoda mi urlopu na pobyt w Polsce. Pogoda ruletka, miejsca piękne nie mają infrastruktury, miejsca turystyczne są przepełnione, brudne i drogie.

Co do cyrku objazdowego, nie uczestniczę. Nie muszę się spotkać za wszystkimi na hurra w ciągu 3 dni.
Co do spraw do załatwienia - rodzina ma pełnomocnictwo w banku. A kiedy mi się kończy paszport czy dowód, wiem na wyrost, tak, że zdarzę następnym razem.

Wygląda na to, że moja emigracja jest bezbolączkowa.
Sentymenty dopadają mnie raz na rok na... 1listopada.

fidrygauka

2012/08/08 11:42:58

Nemuri, może powinnam dodać: mus każdego emigranta z dziećmi (bo Ty chyba nie masz dzieci?)
Bo dziadkowie tęsknią (rozumiem), bo ciocie chcą obejrzeć (rozumiem), bo nie będę ukrywać, że wyjazd z moją gromadą na (czasami) cztery tygodnie jest jednak dużo tańszy, szczególnie że moi rodzice mają dom z ogrodem - super miejsce, skądinąnd, ale może się 'przejeść', szczególnie że nagle nakładają się nawyki i przyzwyczajenia dwóch odrębnych rodzin ...
Ja naprawdę lubię moją rodzinę, ale mam jakiś kryzys w tym roku, że TRZEBA wszystkich objechać, bo się obrażą. Wiem, że mogę się wypiąć i powiedzieć, że to ich problem i niech się obrażają, ile wlezie, ale ... ja nie przepadam za generowaniem niepotrzebnych spięć.
Oczywiście jak trzeba, to się można wykręcić, wylawirować, usprawiedliwić.
Ale czasami się nie da.
No i my mamy w Polsce do pozałatwiania parę innych rzeczy, nie tylko paszport i bank :)

nemuri_neko

2012/08/08 12:53:43

Wyjazd na cztery tygodnie? To dają takie urlopy?! Wow...

E tam kryzys. Nie trzeba wszystkich objechać - może ci wszyscy przyjechaliby na raty do Was?

Ja rozumiem tylko część Twego rozdarcia, bo gdyby mi tak przyszło spędzić (cały?!) urlop, to bym pewnie sięgnęła po jakąś broń...
Reszta mi umyka, bo rozdarcie wydaje mi się na własne życzenie: jak chciałaś, tak masz. Dom z ogrodem ok, ale może i dzieci ucieszyłyby się od czasu do czasu z jakiejś alpejskiej wioski albo naprawdę ciepłej plaży?

fidrygauka

2012/08/08 13:33:03

Urlopy dają, lub sobie niektórzy biorą (bezpłatne :))
Poza tym tylko czasami.
W tym roku właśnie jedziemy TEŻ w góry. Tylko my.
No ale poza tym ... jak we wpisie :)

ninga

2012/08/08 20:03:51

Ja, jako matka emigrantki z dzieckiem uważam, że pomysł by córa przyjeżdżała z bebe na urlop za zły, ona nawet chce, a ja (ale nie tylko, maja mama) też stanowczo jej odradzam
bo to żaden urlop, a święte obowiązki rodzinne będą.
Natomiast mam nadzieję, że za czas jakiś będzie dawała wnuka na wakacje, ale to już zupełnie inna opowieść

viki_on_line

2012/08/08 21:19:02

I ja również teraz jestem w Polsce i przedstawiam Synka rodzinie. Mam trzy dziury do zrobienia, kilka koleżanek do odwiedzenia, ale przede wszystkim cieszę się z obecności rodziny. Ja mam zawszę schizę, że jak nie pojadę, to mogę stracić coś ważnego. Moja babcia ma 92 lata, w takim wieku każdy rok jest ważny.
Jednak nie czuję się rozdwojona pomiędzy Anglią i Polską. Jest jak jest.
Pozdrawiam :)

stardust1-2

2012/08/09 02:28:16

Absolutnie zgadzam sie z Nemuri. Przez 28 lat poza Polska bylam tam tylko 3 razy.To nie sa wakacje, a mam wrazenie, ze po roku pracy nalezy mi sie wypoczynek przynajmniej przy ladnej pogodzie i prawdziwy wypoczynek.
No ale ja tez nie mam zadnych spraw do zalatwienia w Polsce, wszystkie zostaly uregulowane przed wyjazdem, czyli 28 lat temu. Praktycznie poza dwoma bracmi (rodzice juz nie zyja) nic mnie z Polska nie laczy.
Nie mam schizy, ani zadnego rozdwojenia, nigdy chyba nawet nie mialam.

zona.oburzona

2012/08/09 07:58:46

Trzymaj się Fidrygauko, oby to tournee Cię jednak nie wykończyło. Mam wrażenie, że rozumiem Twoje rozterki, chociaż emigrantką nie jestem. W sumie gdyby zrezygnować z tych wizyt, to podtrzymywanie relacji z bliskimi oparte tylko na ich przyjazdach byłoby chyba mało realne. Tak mi się wydaje.

Ja taki dylemat mam co niedzielę. Odpocząć, posiedzieć w domu, czy iść do teściów, by podtrzymać relację? ;)

ewa.wolinska

2012/08/10 11:26:39

Znam ten ból, Fidrygauko, bardzo dobrze, choć schizofrenią tego już nie nazywam. Tęsknię za Polską czasami, ale tęsknie za moimi rodzicami najbardziej. Wszystko wydawało się cacy, kiedy rodzice byli zdrowi, radzili sobie. Teraz tata rok po wypadku niby doszedł do fizycznej sprawności, ale mentalnie nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie. Nic już nie będzie jak dawniej. Mnie bardziej zżerają wyrzuty sumienia, że mnie tam nie ma i nie mogę im pomóc na codzień. Gdybym nawet była w swoim dawnym mieszkaniu w Warszawie, to tylko 130 km i jestem u rodziców w razie czego. Nawet z Pragi było mi blisko, 8 godzin jazdy i byłam na miejscu. Teraz nie jest to takie proste. Jadę na dwa tygodnie, mam teściową, której nigdy mało i najchętniej nie wypuszczałaby nas do nikogo w odwiedziny, rozwiedzionego z nią teścia w innym mieście i rodziców jeszcze gdzie indziej, prawdziwy trójkąt bermudzki...

fidrygauka

2012/08/10 15:32:03

Kochani Komentujący.
Miejsca by nie starczyło w komentarzu na odniesienie się do wszystkich kwestii, więc na większość odpowiedziałam kolejnym wpisem :))

@ Ninga - dawanie wnuków swoim rodzicom to czysta przyjemność, więc nie sądzę, że będzie z tym problem :))

@ Viki, a w czym będziesz te dziury robiła? :-P
Miłego pobytu w Polsce :)

@ Stardust, ale Ameryka jest trochę dalej od Polski, więc zawsze łatwiej się wykręcić :))
Co do rozdwojenia, to mnie dopada wakacyjnie - szczegóły w kolejnym wpisie.

@ Żono, ototo. Dylemat niedzielny świetnie oddaje naturę moich dylematów :)
Ja widać z mojego kolejnego wpisu, wykazałam się odddrobiną asertywności :)

@ Ewo, jak czytam Twojego bloga (o czym Ci już chyba pisałam), to mam wrażanie, że chodziłyśmy wieloma wspólnymi ścieżkami - dosłownie i w przenośni :))
Dylemat rodziców i teściów (tak, ich też, mimo 'specyficznych' relacji) oddalonych tak, że nie da się do nich wyskoczyć w razie potrzeby też mnie bardzo męczy.
Nie czuję się jak schizofrenik w kwestii tożsamości ani wyboru miejsca zamieszkania.
Ale przyznasz, że życie na emigracji to często (choć nie zawsze, jak pokazuje przykład Stardust) ciąłe łączenie dwóch światów.

flying_kasiorek

2012/08/12 22:59:37

Doskonale rozumiem ten przymus spedzanaia wakacji w Polsce(jak sie posiada dzieci). My wlasnie wrocilismy po dwutygodniowym pobycie. Dziecko zostalo. Trzeba je odebrac pod koniec sierpnia. Interes bardzo nieoplacalny. Za te same pieniadze mielibysmy "wypasione wakacje". Niestety tesknota, rodzina, podtrzymywanie wiezi. Rozkraczona jestem okropnie, "szpagatowo". Tam JUZ nie moj dom tu JESZCZE nie moj. Po 7 latach nie czuje sie u siebie, nie czuje sie akceptowana.
Cyrk objazdowy w Polsce sobie darujemy. Jakis czas przed wyjazdem do rodzicow zawiadamiam rodzine, ze bedziemy w od do i jak ktos ma ochote spotkac sie z nami-zapraszamy. Jest to meczace ale mniej. Moj maz odmawia robienie za szofera w czasie urlopu a ja w Polsce nie jezdze(niewlasciwa strona:))

flying_kasiorek

2012/08/12 23:05:23

Zaopmnialam dodac, ze przy tym calym rozkraczeniu i braku akceptacji polubilam to mowione na odczepnego halarju kiedy sasiadka mojej mamy na moje "dzien dobry" powiedziala " ales sie kasiorek zestarzala"! No comment.

fidrygauka

2012/08/13 15:35:47

Kasiorek, dla mnie niewłaściwa strona wciąż jest w Anglii (wrong, not right side of the road :))
Taką opcję jak Ty wybrałam w zeszłe wakacje - wyjaz na parę dni, zawiezienie dzieci, powrót i powtórka z rozrywki pod koniec sierpnia. Męczące i kosztowne :(
Choć nie powiem, 3 tygodnie bez dzieci były miłą odmianą :))

Co do komentarzy sąsiadek, koleżanek i innych 'przychylnych' to ... szkoda słów.