Rozczarowanie na całej linii!

Marzyła mi się cicha, spokojna sobota.
Po upiornym tygodniu.
Ale nie! W weekend mój mąż dostał szwungu (jakby jeszcze się mało napracował w tygodniu :))

A już miałam zostać 'najlepszą matką świata' i pozwolić dzieciom cały dzień oglądać filmy w imię świętego spokoju ... okazało się jednak, że miałam zostać (surprise, surprise!) matką aktywną.
Dziś padło na 'pick-your-own-farm'.

Laptop w łóżku nie wchodził w rachubę.
Snute przy porannej kawie opowieści o truskawkowych polach zaczęły powoli skutkować wizjami (strawberry fields forever? :))).
Oczami wyobraźni widziałam łubianki pełne czerwonych owoców zbieranych wprost z krzaczków, a przy okazji marzyłam też o chrupiącej fasolce szparagowej, fantazjowałam o skrzypiących przy krojeniu cukiniach i śliniłam się na myśl o koszyku pełnym świeżutkich, narwanych ręką mą warzyw.

Wewnętrzny leń (lub w wersji łagodniejszej kobieta zapracowana) się tak łatwo nie poddawał.
W chwili zawahania pomyślałam, że zawsze mogę przecież użyć niewinnej manipulacji i kazałam dzieciom NAJPIERW posprzątać pokoje, "albo zostajemy w domu".
Po raz kolejny przekonałam się jednak, że naprawdę możliwe jest doprowadzenie 'jaskini kreatywności' do stanu zacnego. W kwadrans.

Mogłam jeszcze postawić parę warunków, a nawet poszukać jakiegoś błahego pretekstu, który pozwoliłby mi się obrazić i powiedzieć, że 'No to w takim razie ja nigdzie nie idę!', ale na szczęście mój mąż rozgryzł ten (podświadomy, przysięgam) mechanizm parę ładnych lat temu, więc ta metoda 'wykręcania się' jest spalona, pod groźbą publicznego zdemaskowania i uprzejmego wyszydzenia. 

Ruszyliśmy więc na podbój angielskich wsi.
Zajęło nam to trochę, by dotrzeć na upatrzoną farmę, jako że nawigator stracił szybko orientację, więc jechaliśmy na czuja (nie zapachowego, bynajmniej).

Na miejscu zastaliśmy wszystkie miejsca parkingowe zajęte i ogłoszenie, że niestety, z powodu angielskiej kapryśnej pogody w dniu dzisiejszym nie należałoby liczyć na jakiekolwiek zbiory, z wyjątkiem nieśmiałych truskawek (po sensowne zbiory zapraszamy za tydzień) i agrestu.
Agrest pod koniec czerwca wydał mi się podejrzany, ale na truskawki się napaliłam. W końcu mam całkiem niezłą praktykę w 'pikowaniu' na albiońskich farmach (zdobytą co prawda za czasów studenckich, a więc paręnaście lat temu, ale jednak) i pamiętam, że czasami nawet na początku czerwca było już przy czym się uwijać.


Obserwując pielgrzymki odpowiednio wyekwipowanych Anglików (kalosze, spodenki i koszulki na ramionka) wracające z pustymi pojemniczkami, nie miałam już cienia nadziei.
I rzeczywiście ... pola truskawkowe ledwie się zieleniły, a w niektórych miejscach dopiero kwitły :(

Udało mi się co prawda, po długich poszukiwaniach, uciułać mini-łubianeczkę, ale nie mogę powiedzieć, że truskawki rozpływały się w ustach i ociekały lepkim sokiem.
Ot, były poprawnie słodkie i umiarkowanie aromatyczne.
Za tydzień na pewno nabiorą należnego sznytu, o ile przeżyją dzisiejsze i jutrzejsze szarpanie krzaczków i obskubywanie niedojrzałych owoców przez dzieci, zwiedzionych ich jednostronną czewonością i rozczarowanych ich dominującym seledynem.

Za tydzień wyślę męża samego :)

Przyczynkiem do poznawania angielskiej mentalności okazał się agrest, który  w przeciwieństwie do truskawek (choć kolorystycznie jak najbardziej zintegrowany :))), był namiętnie zrywany.
Moje dzieci, które na farmie najbardziej zachwycały sie przestrzenią i możliwością robienia podchodów wśród drzew czereśniowych i leszczyn, poczuły nagle zew zbieracza. Rozochocone perspektywą zrywania czegokolwiek dorwały się do kolczastych krzaków i zanim dotarliśmy statecznie na agrestowe poletko, każde z nich dzierżyło już po pół kobiałki zielonych, żyłkowatych kulek.
Okazało się - po małym wywiadzie środowiskowym - że spożywanie owłosionego, składającego się głównie z pestek i skóry, agrestu nikomu by tu nawet nie przyszło do głowy.
Agrest zbiera się twardy i kwaśny niczym szczaw, po to by zrobić z niego chutney, ostry sos do mięs.

przepis na gooseberry chutney

Na pocieszenie został nam jeszcze sklepik z farmerskimi przysmakami oraz (zawsze i wszędzie mnie kuszący) zakątek z roślinami ogrodowymi.
Sklepik przywitał nas ... koszami z mango i bananami :)
Trochę lokalnych warzyw też było (choć większość - jak się nietrudno domyślić - nie z tubylczych gruntów). Była też skrzynia z agrestem, w której dyskretnie wylądowały zbiory naszych dzieci, jako że nie planowałam w najbliższym czasie bawić się w przetwórstwo.

Żeby dnia nie uznać za całkowicie stracony, kupiłam więc kalafiory, sok z czarnego bzu i ... młode buraki.
A musicie wiedzieć, że botwinka regularnie śni mi się po nocach w okolicach przesilenia letniego :)
Zatem jutro ...

To kolorowe cudo (rainbow chard), to burak liściowy, czyli właściwa boćwina, odmiana buraka, który uprawia się właśnie ze względu na liście, ignorując zupełnie korzenie.
I pomyśleć, że ja w takiej nieświadomości żyłam tyle lat ...

Kolejną ciekawostką, były kwiatuszki (nazwy nie pomnę), które pachną inaczej w zależności od koloru.
I może nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że czerwone pachną truskawkami, różowe malinami, a żółte gruszkami.
No dobrze ... przy odrobinie wyobraźni :)
Ale oczy cieszą.

 

Pozostając w temacie oryginalnych roślin prezentuję Wam (którzyście bez konta na facebooku :)) niesamowitą roślinę, namierzoną przeze mnie w innym centum ogrodniczym, zwaną ... szczotką do czyszczenia butelek (bottlebrush plant).
W rzeczy samej, nazwa mówi sama za siebie.
W rzeczywistości (= nie na moim zdjęciu ;))) wygląda jeszcze bardziej tandetnie i bazarowo (choć w tym przypadku jest to komplement), gdyż końcówki pręcików pokryte są złotym pyłkiem.

Na farmie nie zabawiliśmy zatem długo, za to potem nadrobiłam z nawiązką na kolanach, we własnym ogródku, wykopując przez pięć godzin zielsko.
Fakt, wyspiarski klimat sprzyja roślinom. Wszystko rośnie tu pięknie.
WSZYSTKO.
Zielsko też.

No, może z wyjątkiem moich niebieskich hortensji, z którym już drugi rok zawieram pakt, by rosły przykładnie, a które najwyraźniej źle się u mnie czują, bo tuż po wyskoczeniu z doniczki tracą obłędny niebieski kolor (wiem, wiem, że gleba, ale moja jest, widać, wyjątkowo nieprzyjazna, mimo zakwaszania), po czym bezczelnie usychają.
Zakochałam się w nich w czasie mojej pierwszej wizyty w Anglii, mimo mojej niechęci do koloru niebieskiego (jak widać, miłość nie ma względu na kolor :)), długo, długo przed tym, zanim w ogóle przyszła mi do głowy myśl, że mogłabym zamieszkać na Wyspach Wilgotnych.

 A to mój plan na przyszły rok:

A dzieci me, z żalu nad niezjedzonymi truskawkami, oddały się swej ulubionej rozrywce czyli ... zabawie w Master Chef (kulinarny reality show).

Menu było następujące:

1. jagnięcina ze szpinakiem
2. chocolate fondant (ciastko z roztopioną czekoladą w środku) z wanilią
    i skórką pomarańczową
3. grzanki z grilowaną kapustą i sosem z pomidorów
4. pulpeciki z czerwoną kapustą na ziemniakach puree
5. sos z czerwonego wina
6. zupa-krem na ostro
7. pieczony ziemniak w sosie gravy (brązowe 'coś', w czym pływają angielskie
    potrawy)
8. omlet z lawendą
9. suflet polany polewą z kandyzowanych brzoskwiń
10. hinduski chleb naan
11. zioła (aka mój iglak, który nie przeżył zimy :))
  

to zdjęcie prezentowałam już na facebooku wcześniej, ale dzisiejsze menu było podobne :)
w wersji restauracyjnej (a nie ogrodowej :)) wyglą to na przykład tak:

A teraz jest trzecia w nocy, a ja nie mogę usnąć z przeforsowania.
Boli mnie każda najdrobniejsza kosteczka i chrząsteczka w moim ciele (acz ból to szlachetny i można powiedzieć, że wręcz owocny :)))

Niech żyje wolna i powolna sobota!!!

A na koniec krótki filmik o tym, jak wygląda jazda angielską wiejską drogą i ... nie jest to, bynajmniej, droga jednokierunkowa :))
W skrajnych przypadkach, gdy wokół nie ma posesji, a żywopłot ciągnie się nieprzerwanie przez paręset metrów, w razie napotkania samochodu nadjeżdżającego z naprzeciwka, należy szybko wjechać (lub cofnąć się) w jeden z licznych zaułków i pozwolić się wyminąć z zachowaniem minimalnej (często 2-3 centymetrowej) odległości i z koniecznością składania lusterek bocznych.

Ps. Wasze komentarze namiętnie czytam, śledzę dyskusję o polskich chłopakach i Wasze przygody ze złodziejami, tudzież niewdzięcznymi rodzinami. Na wszystkie sumiennie odpowiem.
Jak dobrze pójdzie, to jeszcze przed końcem weekendu :)

Miłej niedzieli. 

niedziela, 30 czerwca 2013