Metro Warszawa - Metro Londyn

Tak jak obiecałam kiedyś - nieco żartobliwe, choć oparte na długofalowych obserwacjach porównanie użytkowników warszawskiego i londyńskiego metra:

 

	Warszawiacy	Londyńczycy
Którą stroną idą?	Jaką popadnie, najczęściej szpalerem. Byle szybciej.	Lewą, lewą i jeszcze raz lewą. Na schodach ruchomych też stoją przykładnie po prawej stronie, bo po lewej jest ‘pas szybkiego ruchu’ (czyli ruchu w ogóle, bo po prawej się tylko stoi ;))
Co robią czekając na metro?	Przestępują z nogi na nogę, zerkają na zegarek co 2 sekundy, fukają, przewracają oczami, krzywią się (że to metro nie nadjeżdża), przemierzają peron wzdłuż i wszerz ...	Cierpliwie czekają w miejscu.
Co jedzą w metrze?	Nic.	Wszystko! I najczęściej rękami. (Ach, uwielbiam mój płaszcz o zapachu chińszczyzny, albo włosy o zapachu octu – bo  oni fish & chips jedzą z octem winnym!)
Co czytają?	Najczęściej notatki (że niby tacy pilni :), albo książki. Ale często nic.	Gazety. Szczególnie rano są poodgradzani od siebie płachtami ‘quality papers’ . I co najciekawsze nikt na nikogo nie wpada. Ostatnio jest też dziki szał na szpanowanie Kindle i czytanie e-booków
Co robią, jak im zadzwoni komórka? (w autobusach lub naziemnej części metra)	Szepczą: "Nie mogę teraz rozmawiać, bo jestem w autobusie." i się rozłączają ...	Na cały regulator rozmawiają o wszystkim, bez żadnych oporów omawiając publicznie nawet dość pikantne szczegóły zarówno swojego prywatnego życia jak i życia innych Brownsów (choć rzadziej)
Dokąd jadą w piątkowy wieczór?	Na Ursynów, zaszyć się w zaciszu swojego domku.	Na Oxford Street, główną ulicę handlową, poprzedzierać się trochę przez dziki tłum im podobnych zakupowiczo- balangowiczów :)))
Jaki mają stosunek do niepełnosprawnych/matek z dziećmi/ kobiet w ciąży ?	Raczej pomocny. W każdym razie ustępowanie matkom z dziećmi, ‘ciężarówkom’ tudzież staruszkom, wbrew ogólnemu narzekaniu, ma się całkiem nieźle.	Obojętny. Przyznam szczerze, że może 4-5 razy w ciągu moich częstych podróży londyńską komunikacją, zetknęłam się z tym, żeby ktoś komuś ustąpił miejsca!
Jaki mają stosunek do dziwactw, dziwolągów, ekstremalnych zachowań, wymysłów?	Emocjonalny! Najczęściej objawiający się zrobieniem wieeelkich oczu i gapieniem na osobnika nieco odbiegającego od powszechnie obowiązującej normy.	ZU-PEŁ-NIE O-BO-JĘ-TNY !*

* Tu muszę dodać, że widoki w londyńskim metrze są naprawdę ciekawe. Wymienię tylko kilka, może nie aż tak bardzo szokujących, ale hmmm ... innych (raczej nie do spotkania w warszawskim metrze):

- dwie dziewczyny słuchające wspólnie jednego i-poda, śpiewające na cały regulator i tańczące w rytm muzyki,

- dziewczyna robiąca makijaż (od zera, czyli nie jakieś poprawianie tuszem rzęs tylko najpierw podkład, potem puder itp.) i wyjmująca wszystkie swoje 'precjoza' z ... kieszeni kurtki,

- dziewczyna czyszcząca sobie zęby nitką dentystyczną,

- facet siedzący na podłodze, na miejscu dla wózków i ... uprawiający jogę

- facet, który przerywa rozmowę w połowie zdania, idzie w drugi kąt wagonu i ... modli się do Allacha (z pokłonami, a jakże)

- kobieta/facet tak gruba, że zajmuje 2 siedzenia (częsty widok)

- Chinki siedzące na dwóch przeciwległych końcach (4-5 siedzeń od siebie) i rozmawiające ze sobą na cały regulator i ... nawet na siebie nie patrzące!

- ludzie rzucający śmieci wprost pod swoje nogi, bez żadnych oporów

- kobieta wykonująca ćwiczenia rozciągające i wyginająca się na wszystkie możliwe strony,
... wymieniać by można długo.

Może macie jakieś swoje porównania? Chętnie dodam do listy :)

Pozdrawiam warszawsko

piątek, 26 sierpnia 2011



Gość: awnee, 59-231-158-94.jjs-isp.pl

2011/08/30 12:17:31

Ciekawe zestawienie :) Rzadko jeżdżę warszawskim metrem, ale prawie codziennie dojeżdżam do pracy kolejką - większość Twoich obserwacji jest aktualnych także tam :) Chociaż nie zgadzam się z punktami dotyczącymi rozmów przez komórkę i robienia makijażu w pociągu. Niestety, i jedno i drugie jest coraz częstsze. Długie i głośne rozmowy przez komórkę już chyba nikogo nie dziwią (co nie znaczy, że nie irytują ;) a co do makijażu - swego czasu jechałam w pociągu z dziewczyną, która robiła nie tylko makijaż, ale także manicure (taki ze zmywaniem starego lakieru i nakładaniem nowego), więc jak widać to także się zmienia.
Pozdrawiam serdecznie. Czytuję Cię z niekłamaną przyjemnością :)

fidrygauka

2011/08/31 23:37:55

Witaj gościu awnee :)
Pewnie masz rację - moje obserwacje z metra warszawskiego mogą być trochę przeterminowane. Cóź, 'zgniły zachód' przychodzi i do nas :)
Jeśli chodzi o rozmowy przez komórkę, to jak jechałam pociągiem do Warszawy po sławetnej rozmowie, to faktycznie siedząca obok mnie pani przez ponad godzinę informowała swoją mamę (i okolicznych pasażerów) o stanie swojego zdrowia i przebiegu badań. Manicurzystek ani wizażystek nie zdążyłam jednak przyuważyć (a w Londynie, jak mi parę razy strzelono w oko odcinanym z hukiem pazurkiem, to nie było wyjścia - zakonotowałam ten fakt :))
Miło mi, że zagląsz, a jeszcze milej że z NIEKŁAMANĄ PRZYJEMNOŚCIĄ :)
Zapraszam zatem do dalszej lektury.

Gość: , mx.coraleg.pl

2012/02/24 07:50:02

bitwa o najgłośniejszą muzykę w komórce (głównie w autobusach na 1p. ale w undergroundzie też bywa) i te ciapate piosenki połączone z hiphopem :D

fidrygauka

2012/02/27 20:01:53

A to fakt, muza w komórkach rozwalona na maxa.
Czasem mnie kusi, żeby włączyć sobie na cały regulator takiego na przykład Vivaldiego albo innego Beethovena,
Ciekawa jestem, jaka by była reakcja :)
Ale nie zrobię tego, bo mi życie miłe.

Myślę jednak, że prędzej ktoś odważyłby się zwrócić uwagę mi niż dresiarzom :)